Sinterklaas is weer in het land. Ik kan echt genieten van de spanning er naar toe, mijn zoontje is al weken ermee bezig. En wanneer het eindelijk zover is dat hij zijn schoen mag zetten, kan hij echt niet wachten totdat het ochtend is. Judith beschrijft het heel leuk in haar blog over het hele schoentje zetten gebeuren.
Mijn kind viert gewoon lekker sinterklaas.Hij houdt zich totaal niet bezig met het feit dat de “volwassenen” zich hier zo druk om maken. Het is een kinderfeest en dat moet gewoon zo blijven. Als kind vond ik het rete spannend, en voel wat mijn kind nu voelt. Mijn ouders allebei 1e generatie immigranten, hebben dit altijd gestimuleerd.
Maar wat echt niet kan is wanneer ik naar de voetbal training van mijn zoon zit te kijken, er een flapdrol naar me toe komt en het volgende roept: “Hey zwarte piet, hoe gaat ie?”. Meneer denkt onwijs grappig te zijn. In eerste instantie kijk ik naar een andere moeder naast me of zij het ook gehoord heeft. Zij kijkt me super verbaasd aan. Ik antwoord of hij kleurenblind is en of hij het verschil niet ziet tussen zwart en bruin. En dat het niet kan dat hij mensen zo aanspreekt. ” Kom op, het is een grapje en daarnaast het is Sinterklaas joh”. Ik negeer hem verder, omdat het totaal geen nut heeft om met zulke dwazen te communiceren.
Maar meneer weet van geen ophouden: “Okay, bruine piet dan. Nee?. getinte piet dan?. Chagrijnige piet?. Wat sommige mensen doen voor een beetje aandacht, bah!. Ik kijk hem aan en antwoord: “Houd je bek piet”.
Fijne sinterklaas allemaal!..
Hhaha! Helemaal gelijk heb je, ik zou ook chagrijnig worden!